आमा...

सधैंभरि तिम्रै यो नाउ
यसरी नै बोलाउन पाउ
भोक लाग्दा माम खान
तिर्खा लाग्दा पानी पाउ।

जाड़ो हुँदा तिमीले भन्थ्यौं
तातो नाना लाउन आउ
भोक मलाई लाग्दा पनि
भन्थ्यौं माम खान आउ।

तिमीलाई नि भोक लाग्थ्यो होला
तिर्खा पनि त लाग्थ्यो होला
नाच्न, गाउन, घुम्न, रमाउन
तिमीलाई नि रहर लाग्थ्यो होला।

बिर्सिदियो तिमीले त आफ्नै रहरहरू
भुलिदियौ तिमीले त भोक र प्यासहरू
मेटाइदियौ तिमीले त इच्छा-चाहनाहरू
त्यसैले आमाभन्दा माथि छैन कोही अरू।
-20.11.2016